نگاهی به سخنان امام خمینی(ره) در مورد “ورود نظامیان به سیاست”
“منظور امام(ره) این است که ما نباید وارد احزاب سیاسی شویم” . نباید ظرفیت‌ها و توانمندی‌های سران ارتش و سپاه و نیروی انتظامی را فراموش کنیم. شهید سلیمانی در عین نظامی بودن، یک دیپلمات کارآمد بود. ایشان هم در مسائل نظامی منطقه موفق عمل کرد و هم یک دیپلمات فعال و کارآمد بود. چطور سردار سلیمانی توانست روسیه را پای کار سوریه بیاورد و چرا دستگاه دیپلماسی ما نتوانست چنین کاری را انجام دهد فلذا چرا از این ظرفیت استفاده نکنیم.
امام(ره) فرموده‌اند: “نیروهای نظامی اعم از ارتش و سپاه نباید در احزاب سیاسی و بحث انتخابات دخالت کنند ” اما از بسیج نامی برده نشده است؛ امام(ره) در وصیت‌نامه خود اظهار می‌کنند: “فرزندان بسیجی من اجازه ندهید نااهل‌ها در انقلاب نفوذ کنند “.
چگونه می‌توان وارد سیاست نشد اما جلوی نااهل‌ها را گرفت؟ رسالت سپاه و بسیج پاسداری از انقلاب است و نمی‌توان بدون ورود به عرصه سیاست از نظام دفاع کرد؛ امام(ره) هیچ‌گاه نفرموده‌اند که سپاه در عرصه سیاست دخالت نکند بلکه ایشان فرمودند که در احزاب سیاسی و مقوله انتخابات وارد نشود و طرفدار کاندیدای خاصی نباشد و این موضوع در صحیفه امام(ره) موجود است. “متأسفانه برخی برای رسیدن به اهداف سیاسی خود مایه می‌گذارند”. عزیزانمان در نیروهای مسلح توانمندی‌هایی دارند که می توانند در عرصه اداره کشور از آن استفاده کنیم و نباید در این راستا ممنوعیت ایجاد کنیم .آنچه که امام خمینی (ره) تاکید داشتند ورود نیروهای مسلح به دسته بندی‌های سیاسی کشور است و این خطرناک است، و نه اینکه ما همه را از این موضوع منع کنیم. منع ورود نظامیان به سیاست از سوی امام مربوط به دوران جنگ بوده و امروز دیگر ملاحظاتی در این باره وجود ندارد. حضور نظامیان در عرصه سیاست و بحث‌ها در این باره نه مختص مرز جغرافیایی ایران که مساله‌ای جهانی و محل مناقشه در بسیاری از کشورهاست. تجربه‌های موفق و ناموفق در این زمینه در بسیاری از کشورها طی دوره‌های جنگ و صلح ثبت شده است، اما آیا نظامیان در ایران در جایگاه ریاست‌جمهوری و کارهای اجرایی موفق خواهند بود؟ چرا تا این حد نسبت به این موضوع حساسیت و نگرانی وجود دارد؟
در زمان و شرایط جنگ بود که امام (ره) فرمود نظامیان به نظامی‌گری بپردازند، اما بعد از دوران جنگ دیگر چنین منعی وجود ندارد. امروز جنگ نظامی پایان یافته است و جنگ دیگر از جنس تحریم و مسائل اقتصادی و اخلاقی است، امروز نباید با استدلال‌های دهه ۶۰ مانع ورود افرادی که واجد شرایط هستند به عرصه سیاست شد چراکه ممکن است این افراد با تجربه‌هایی که دارند در کار اجرایی نیز موفق باشند. طی سال‌های اخیر چند مرتبه در مورد این مساله بحث شده و هر بار حاشیه‌هایی نیز شکل گرفته است؛ شاید زمان آن رسیده تا یک بار درباره موضوع نظامیان و ورود آنها به انتخابات و عرصه سیاست با شفافیت صحبت و تعیین تکلیف کنیم. قوانین و اصول کلی‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه فرد نباید در زمان ورود به عرصه سیاست و گرفتن پست اجرایی مثل ریاست‌جمهوری شاغل باشد بلکه باید از جایگاه نظامی خود استعفا کرده و استعفای او پذیرفته شده باشد، بنابراین وقتی از ورود نظامیان به سیاست حرف می‌زنیم عملاً یعنی کسانی که یا بازنشسته هستند یا قبلاً در سپاه بوده‌اند. در شرایط فعلی دیگر حساسیت‌های گذشته درباره کاندیداتوری نظامیان وجود ندارد. تشخیص با مردم است، نباید مردم را محدود کرد.
نظرات