ذهن آگاهی و فرزند پروری ذهن آگاهانه

در دنیای امروزی که اکثر والدین درگیر افکار وهیجانات منفی ذهنشان هستندو برقراری رابطه موثر با فرزندان کاری است بسیار دشوار، ذهن آگاهی یکی از مهارت‌های اساسی در فرزند پروری است. ذهن آگاهی یعنی لحظه به لحظه نسبت به آن چیزی که در ذهن وبدن شما وجهان در حال رخ دادن است، آگاهی داشته باشید. تربیتی که با ذهن آگاهی همراه باشد، منجربه تشخیص نیاز‌های کودکان می‌شود ودر نتیجه روابط مبتنی بر دلبستگی ایمن (بهترین نوع دلبستگی) افزایش خواهد یافت.

ذهن آگاهی و فرزند پروری ذهن آگاهانه به عنوان منابع روان شناختی بالقوه‌ای است که در مواقع استرس به والد در تعامل بهتر با کودک یا نوجوان کمک می‌کند.

فرزند پروری آگاهانه شامل: گوش دادن با “توجه کامل” به کودک، پذیرش بدون قضاوت خود و کودک، آگاهی هیجانی نسبت به خود وکودک، خودتنظیمی در فرزند پروری وشفقت به خود وکودک می‌باشد که به توضیح هریک می‌پردازیم:

۱. گوش دادن با توجه کامل: والدین با توجه کامل خود، به فرزندشان به او می‌فهمانند که به طور واقعی به او گوش داده اند. وقتی والدین با توجه کامل با کودک درتعامل باشند، تصویروالد حمایتگر در ذهن کودک ایجاد می‌گردد، همین امرباعث ایجاد دلبستگی ایمن مادر وکودک می‌شود وکودک مادر را بعنوان یک حامی در کنار خود احساس می‌کند. علاوه برآن مادران ذهن آگاه، به زمینه مکالمه وهم به تن صدا، حالت، چهره وزبان بدن کودکشان حساس هستند. از این نشانه‌ها برای کشف نیاز‌ها یا خواسته‌های او استفاده می‌کنند. دردوران نوجوانی گوش دادن با توجه کامل، برای نوجوان حائز اهمیت است. در این حالت، چون والدین احساسات وتفکرات نوجوان را بدرستی دریافت می‌کنند، کمتر دچار تعارض با آن‌ها می‌شوندواین امر خودافشایی در نوجوان ایجاد می‌کند و باعث کاهش سوءتفاهم بین والد وفرزند خواهد شد.

۲- پذیرش بدون قضاوت خود وکودک: همان پذیرش بدون قضاوت صفات ورفتار‌های خود وکودک است ووالدین با درک وتوجه هشیارانه انتظارات کودکان، بر ارزش‌ها و رفتار‌های آنان تاثیر می‌گذارند. پذیرش بدین معنی است که بپذیریم چالش‌ها واشتباهاتی که مرتکب می‌شویم، جزئی از زندگی سالم است. والدین ذهن آگاه نسبت به کودکشان پذیرش بنیادین دارند و قوانین و انتظارات واضحی که متناسب با بافت فرهنگی و سطح رشدی کودک می‌باشد برای آن‌ها وضع می‌کنند.

۳- آگاهی هیجانی نسبت به خود وکودک: والدین برای گوش دادن با توجه کامل و بدون قضاوت باید ظرفیت شناسایی درست هیجانات خود وکودک را بالا ببرند که این باعث افزایش تاب آوری و تحمل هیجانات قوی در آنان شده و راحت‌تر با کودک خود تعامل می‌کنند.

۴- خودتنظیمی در فرزند پروری: والدینی که تظاهرات هیجانی کودک را تحمل و حمایت می‌کنند و تظاهرات عواطف منفی کودکشان را با عواطف منفی خود سرکوب یا پاسخ‌دهی نمی‌کنند و هنگام عصبانیت و یا ناراحتی کودک‌شان عصبانی یا ناراحت نمی‌شوند، از نظر اجتماعی و هیجانی فرزندان مناسب تری پرورش می‌دهند.

۵- شفقت به خود وکودک
یک والد ذهن آگاه از طریق شفقت، نیاز‌های مناسب کودک را شناسایی می‌کند و سعی می‌کند در زمان ناراحتی، کودک خود را آرام نماید. کودکان والدین ذهن آگاه، عاطفه مثبت و حمایت بالاتری از والدین خود احساس می‌کنند. خود شفقتی تا حدی نوعی حس نوع دوستی عمومی است که به والدین اجازه می‌دهد تا رفتار خشونت آمیز خود را نسبت به کودک کنترل نماید و بخشش بیشتری نسبت به تلاش‌های والدگرانه خود داشته باشد و خود را کمتر مورد انتقاد قرار دهد.

با توجه به مطالب ذکر شده لازم است والدین عزیز در تربیت کودکان خود، فراگیری مهارت‌های زندگی را مقدم بر سایر امور بدانند تا فرزندان ایده آل و شایسته‌ای با عزت نفس بالا تربیت نمایند. یادمان باشد ذهن آگاهی به ما کمک می‌کند با همدلی، شناسایی احساسات و تنظیم هیجان‌ها با هم مهربان باشیم ومشکلاتمان را در فضایی آرام بطور منطقی حل نماییم.